Σημείωση μεταφραστή: Σε αυτό το ιστορικό κείμενο από το μακρινό 1894, ο Ιταλός Αναρχικός Ερρίκο Μαλατέστα, αναπτύσσει την άποψη του σχετικά με την βία. Μια έννοια που ως μέθοδος, τακτική ή μέσο συνεχίζει να απασχολεί τους αναρχικούς έως και σήμερα.
Από τις πρώτες εκδηλώσεις τους, οι αναρχικοί [ήταν] σχεδόν ομόφωνοι ως προς την αναγκαιότητα της προσφυγής στη φυσική δύναμη προκειμένου να μετασχηματιστεί η υπάρχουσα κοινωνία. Και ενώ τα άλλα αυτοαποκαλούμενα επαναστατικά κόμματα έχουν παραπαίει στο κοινοβουλευτικό τέλμα, η αναρχική ιδέα έχει κατά κάποιο τρόπο ταυτιστεί με εκείνη της ένοπλης εξέγερσης και της βίαιης επανάστασης.
Αλλά, ίσως, δεν υπήρξε επαρκής εξήγηση ως προς το είδος και τον βαθμό της βίας που πρέπει να χρησιμοποιηθεί· Και εδώ, όπως και σε πολλά άλλα ερωτήματα, πολύ ανόμοιες ιδέες και συναισθήματα κρύβονται κάτω από το κοινό μας όνομα.
Στην πραγματικότητα, οι πολυάριθμες βιαιοπραγίες που έχουν διαπραχθεί πρόσφατα από τους αναρχικούς και στο όνομα της Αναρχίας, έχουν φέρει στο φως βαθιές διαφορές που προηγουμένως είχαν αγνοηθεί, ή ελάχιστα είχαν προβλεφθεί.
Μερικοί σύντροφοι, αηδιασμένοι από τη θηριωδία και την αχρηστία ορισμένων από αυτές τις πράξεις, έχουν δηλώσει ότι αντιτίθενται σε κάθε μορφή βίας, εκτός από περιπτώσεις προσωπικής άμυνας ενάντια στην άμεση και άμεση επίθεση. Το οποίο, κατά τη γνώμη μου, θα σήμαινε την παραίτηση από κάθε επαναστατική πρωτοβουλία και την επιφύλαξη, των χτυπημάτων μας για τους ασήμαντους, και συχνά ακούσιους πράκτορες της κυβέρνησης, αφήνοντας στην ησυχία τους οργανωτές και εκείνους που κυρίως ωφελήθηκαν από την κυβερνητική και καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Άλλοι σύντροφοι, αντίθετα, παρασυρμένοι από τον ενθουσιασμό του αγώνα, πικραμένοι από τις ατιμίες των κυρίαρχων τάξεων και σίγουρα επηρεασμένοι από ό,τι έχει απομείνει από τις παλιές ιακωβίνικες ιδέες που διαπερνούν την πολιτική εκπαίδευση της σημερινής γενιάς, δέχτηκαν βιαστικά κάθε είδους βία, με την προϋπόθεση μόνο να διαπραχθεί στο όνομα της Αναρχίας. Και δεν έχουν διεκδικήσει τίποτα λιγότερο από το δικαίωμα της ζωής και του θανάτου πάνω σε εκείνους που δεν είναι αναρχικοί, ή που δεν είναι αναρχικοί ακριβώς σύμφωνα με το πρότυπό τους.
Και η μάζα του κοινού, αγνοώντας αυτές τις πολεμικές, και εξαπατημένη από τον καπιταλιστικό τύπο, δεν βλέπει στην Αναρχία τίποτα άλλο παρά βόμβες και στιλέτα, και συνήθως θεωρεί τους αναρχικούς ως άγρια θηρία που διψούν για αίμα και καταστροφή.
Είναι επομένως απαραίτητο να εξηγήσουμε τους εαυτούς μας πολύ καθαρά σχετικά με αυτό το ζήτημα της βίας, και ο καθένας από εμάς να πάρει μια θέση ανάλογα: αναγκαία τόσο προς το συμφέρον των σχέσεων πρακτικής συνεργασίας που μπορεί να υπάρχουν μεταξύ όλων εκείνων που πρεσβεύουν τον αναρχισμό, όσο και προς το συμφέρον της γενικής προπαγάνδας. και των σχέσεών μας με το κοινό.
Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι η Αναρχική Ιδέα, αρνούμενη την κυβέρνηση, είναι από τη φύση της αντίθετη στη βία, η οποία είναι η ουσία κάθε εξουσιαστικού συστήματος – ο τρόπος δράσης κάθε κυβέρνησης.
Η αναρχία είναι ελευθερία στην αλληλεγγύη. Μόνο μέσω της εναρμόνισης των συμφερόντων, μέσω της εθελοντικής συνεργασίας, μέσω της αγάπης, του σεβασμού και της αμοιβαίας ανοχής, μέσω της πειθούς, του παραδείγματος και μέσω της μετάδοσης της...
Ζούμε σε μια εποχή παρακμής. Ο κόσμος κατοικείται μόνο με πτώματα που περπατούν. Ό,τι κινείται, κινείται αργά. Μια κυρίαρχη νωθρότητα βαραίνει τόσο τα έθνη όσο και τα άτομα. Ωστόσο, κοιτάζοντας βαθιά σε αυτό το ανθρώπινο σπίτι, ρίχνουμε μια ματιά στην υπόγεια ζωή που ανακατεύει, σμήνη και μερικές φορές βγαίνει στην επιφάνεια. Ο αιώνας μας είναι ένας αιώνας μετάβασης· Κάτω από την ορατή αδράνειά του λαμβάνει χώρα μια τεράστια μεταμόρφωση. Αυτός δεν είναι ακόμη ο πλήρης θάνατος της παλιάς κοινωνικής τάξης, αλλά είναι ήδη η αρχή της νέας.
Η επιχείρηση, αν και λανθάνουσα, είναι ωστόσο πραγματική. Η κυβέρνηση, η...
Σημείωση μεταφραστή*: Σε αυτό το σύντομο αλλά πολύ επίκαιρο κείμενο ο Σκωτσέζος Αναρχικός Στούαρτ Κρίτσι μας αναπτύσσει τι είναι και τι πρεσβεύει στις μέρες ο Αναρχισμός. Ο Κρίστι ήταν ένας αγωνιστής που φυλακίστηκε στην Ισπανία για την προσπάθεια του να δολοφονήσει τον δικτάτορα Φράνκο, αλλά και επανιδρυτής του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού.
Τι είναι ο αναρχισμός;
Ο αναρχισμός είναι το κίνημα για κοινωνική δικαιοσύνη μέσω της ελευθερίας. Είναι συγκεκριμένος, δημοκρατικός και ισότιμος. Υπάρχει και αναπτύσσεται από τον δέκατο έβδομο αιώνα, με μια φιλοσοφία και μια καθορισμένη προοπτική που έχουν εξελιχθεί και αναπτυχθεί με το χρόνο και τις περιστάσεις. Ο αναρχισμός...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018