Colin Darch, Nestor Makhno and rural anarchism in Ukraine, 1917-1921, Pluto Press 238 pages
Προσέγγισα αυτό το βιβλίο με κάποιο ενθουσιασμό. Ένα νέο βιβλίο για το κίνημα των Μαχνοβιστών που χρησιμοποιεί πηγές που δεν είχαν προηγουμένως αναφερθεί στον αγγλόφωνο κόσμο. Απογοητεύτηκα οικτρά. Θα έπρεπε να είχα διαβάσει τη διδακτορική διατριβή του Darch για τον Μάχνο, όπου η προκατάληψή του εναντίον του Μάχνο και του αναρχισμού είναι αμέσως εμφανής. Ένα παράδειγμα της προκατάληψης αυτής της διατριβής μπορεί να δει κανείς στα ακόλουθα: "Το μαχνοβίτικο κίνημα, επειδή προσέλκυσε εγγράμματους υποστηρικτές από την αναρχική διανόηση, είναι το καλύτερα τεκμηριωμένο από τις [αγροτικές εξεγέρσεις]. Ιστορικά, ο αναρχισμός υπήρξε συχνά η πολιτική έκφραση της αντίστασης που υιοθετήθηκε από κοινωνικές τάξεις των οποίων η θέση υπονομεύεται από την ιστορική τάση της εποχής τους. Συνήθως, οι αναρχικοί επαναστάτες είναι αγροτικοί αριστοκράτες - ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν, ο Τολστόι - ή πλούσιοι αγρότες- σπάνια εμπλέκονται στον συγκεντρωτισμό ή την εκβιομηχάνιση.
Οι αναρχικοί δεν είναι τόσο αντιεθνικιστές όσο προεθνικιστές. Ανατρέχουν στην κοινότητα που προηγήθηκε του συγκεντρωτικού έθνους-κράτους. Το μέλλον τους είναι σταθερά ριζωμένο σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν..... Όταν ο Μάχνο άρχισε να αγωνίζεται εναντίον της εκσυγχρονιστικής επανάστασης των Μπολσεβίκων, ενός κόμματος με μεγάλη θεωρητική και πρακτική επιτήδευση και με την ικανότητα να προσαρμόζει τη στρατηγική του στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, απέτυχε". Έτσι, έχουμε τα συνηθισμένα λενινιστικά ψέματα, χωρίς πραγματικό έλεγχο, ότι οι αναρχικοί είναι είτε αριστοκράτες είτε πλούσιοι αγρότες, ότι ανατρέχουν σε ένα προβιομηχανικό παρελθόν, κλπ! Προσέξτε πώς ο Darch ξεχνάει ότι η "διανόηση" είναι μια άλλη συνιστώσα αυτών των υποτιθέμενων αναρχικών τύπων. Πράγματι, αρκετοί από αυτούς τους "μορφωμένους" "διανοούμενους" ήταν στην πραγματικότητα εργάτες, όπως ο Arshinov (εργάτης μετάλλου) ή ο Aron Baron (φούρναρης).
Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε σοβαρή ανάλυση των αναρχικής έμπνευσης κινημάτων, για παράδειγμα στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Λατινική Αμερική, επισημαίνει ότι η μάζα των μελών τους προέρχεται από τη βιομηχανική εργατική τάξη. Παρομοίως, η ύπαρξη κουλάκων (πλούσιων αγροτών) ήταν πολύ σπάνια μεταξύ των Μαχνοβιστών, λαμβάνοντας υπόψη την εχθρότητά τους προς τους εν λόγω πλούσιους αγρότες, οι οποίοι ούτως ή άλλως αποτελούσαν μειοψηφία μεταξύ της αγροτιάς. Πράγματι, πολλοί κορυφαίοι μαχνοβίτες είχαν εμπειρία από βιομηχανική εργασία, ο ίδιος ο Μάχνο εργαζόταν σε τοπικό χυτήριο σιδήρου, ενώ υπήρχαν και άλλοι εργάτες χυτηρίων όπως οι Veretelnik, Zuychenko και Zadov, εργάτες εργοστασίων όπως ο Popov, ενώ άλλοι ήταν σιδηροδρομικοί, όπως οι Chubenko, Pravda και Belash, μηχανικοί/εγκαταστάτες όπως οι Brova και Budanov. Πολλοί είχαν αναδειχθεί από τη φτωχή αγροτιά και είχαν προλεταριοποιηθεί.
Ο Darch φαίνεται να έχει μαλακώσει σημαντικά απέναντι στον Μάχνο από τη διατριβή του, δεν επαναλαμβάνει την κατηγορία ότι οι Μαχνοβιστές είχαν στις τάξεις τους ένα υψηλό ποσοστό πλούσιων αγροτών (κουλάκων) και οι περιγραφές του για τη σχέση μεταξύ των Μαχνοβιστών και των Μπολσεβίκων είναι αρκετά ισορροπημένες, αλλά οι παλιές προκαταλήψεις εξακολουθούν να είναι εμφανείς σε αυτό το βιβλίο.
Τώρα ο Darch χρησιμοποιεί πράγματι νέες πηγές, από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Για παράδειγμα, έχουμε τον καλύτερο από αυτούς, τον Vasily Golovanov, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο για τον Μάχνο το 2008. Αλλά ο ίδιος ο Golovanov παραδέχεται ότι το βιβλίο αυτό...
"Στην αρχή, ήμουν στον Αντικληρικό Σύνδεσμο με τα αδέλφια μου. Μετά άρχισαν να κάνουν πάρτι, με παραστάσεις, και υπήρχαν άνθρωποι που δεν γνώριζα. Τότε ξεκίνησαν οι πρώτες απεργίες που γνωρίζω. Την 1η Μαΐου 1919 -εκείνη την εποχή οι εργάτες καθοδηγούνταν ήδη από τους αναρχικούς- οργανώθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία (Plaza Mauá). Από την Plaza Mauá, ο κόσμος ήρθε περπατώντας προς το Monroe κατά μήκος της λεωφόρου Rio Branco, τραγουδώντας τον ‘Ύμνο των Εργατών’, τη ‘Διεθνή’ και το ‘Παιδιά του Λαού’. Δεν υπήρχε χώρος για τίποτε άλλο.
Τότε δεν υπήρχαν μικρόφωνα και έτσι μιλούσαν τέσσερις ομιλητές ταυτόχρονα...
Nick Heath*
Η Soledad Estorach Esteri γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1915 στο μικρό χωριό Albatarrech κοντά στη Lerida.
Ο πατέρας της είχε περάσει πολλά χρόνια εκτός Ισπανίας και δίδασκε μαθήματα για ενήλικες, μαθαίνοντας και την ίδια την Soledad να διαβάζει και να γράφει, κάτι σχεδόν εντελώς άγνωστο στα κορίτσια της τάξης της. Ο πατέρας της πέθανε όταν η ίδια ήταν έντεκα ετών και ήταν υποχρεωμένη να βρει δουλειά, αν και ένας άλλος δάσκαλος σε ένα κοντινό χωριό, φίλος του πατέρα της, τη δίδασκε για λίγες ώρες κάθε εβδομάδα. Η οικογένεια έμεινε στο χωριό μέχρι τα δεκαπέντε της χρόνια.
Η...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018