Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα άρθρο γραμμένο από την αναρχο-φεμινίστρια Angela Beallor και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού "Νortheastern Anarchist" την άνοιξη του 2001. Η μετάφραση έγινε από το Ferae Naturae.
Πηγή: http://ferae-naturae-xvx.blogspot.gr/2012/11/angela-beallor.html
Πηγή πρωτότυπου: http://nefac.net/node/50
Αυτό το άρθρο είναι μια προσπάθεια να προστεθεί κάτι στην συζήτηση η οποία λαμβάνει (ή μάλλον θα πρέπει να λάβει) χώρα γύρω από το θέμα του σεξισμού μέσα στα ίδια τα κινήματα που υποστηρίζουν ότι τον μάχονται. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία να γίνει η διάκριση μεταξύ του σεξισμού μέσα στο αναρχικό κίνημα και του γενικότερου σεξισμού μέσα στην κοινωνία γιατί τόσες πολλές από τις επικρίσεις που μπορούν να διατυπωθούν κατά του αναρχικού κινήματος είναι κριτικές προς την ευρύτερη κοινωνία. Υπάρχει ένα κενό εκεί που θα έπρεπε να είναι οι κρίσιμες αναρχικές φεμινιστικές/αντισεξιστικές κριτικές, το οποίο έχει οδηγήσει στην απουσία διαλόγου και συμπαγών δράσεων γύρω από το θέμα του σεξισμού. Αυτή η κριτική θα βασιστεί πάνω σε πολλές αδυναμίες του Αναρχικού κινήματος, οι οποίες επιδεινώνονται γύρω από θέματα σεξισμού (και άλλων μορφών καταπίεσης). Υπάρχει μια συνοχή σκέψης και συμπαγών δράσεων την οποία οι αναρχικοί πρέπει να υιοθετήσουν ή να αναζητήσουν με σκοπό την καταπολέμηση του σεξισμού μέσα μας και του σεξισμού στην ευρύτερη κοινωνία.
Προκαλώντας Ιδέες και Συμπεριφορές
Το συνεχές ξεκινά με τις προσωπικές μας σκέψεις και συμπεριφορές. Μεγαλώνοντας σε μια σεξιστική κοινωνία εμποτίζεται μέσα μας η ιδέα πως οι γυναίκες είναι κατώτερες των αντρών. Αν αυτές οι ιδέες δεν αμφισβητηθούν πλήρως, σε κάθε άποψη της ζωής μας, σε κάθε λεπτό που περνάει, τότε αυτές οι ιδέες αφήνονται να ανθίσουν στην συμπεριφορά μας. Πολλές μπορεί να νιώθουν πως αυτό είναι ένα προφανές σημείο, αλλά όπως έγραψε ο Kevin Powell σε ένα πρόσφατο άρθρο του, «Κάθε μέρα παλεύω με τον εαυτό μου να μην χρησιμοποιώ γλώσσα καταπίεσης των φύλων, να δω τον σεξισμό σύμφυτο σε κάθε όψη της Αμερικής, να αμφισβητήσω όλες τις αδικίες, όχι μόνο αυτές που είναι βολικές για μένα.»
Ο αντί-σεξισμός δεν είναι απλά το να πολεμάμε τις εμφανείς μορφές σεξισμού – βίαιος βιασμός, ενδοοικογενειακή βία, απροκάλυπτα σεξιστικές λέξεις – είναι επίσης και το να αμφισβητούμε τις σχέσεις μας, τις ιδέες που δημιουργούν την κουλτούρα του βιασμού, τον τρόπο που κοινωνικοποιούνται οι άνθρωποι, κλπ. Αυτά δεν είναι βολικά θέματα για να τα μαχόμαστε γιατί περιλαμβάνουν το βαθύ σκάψιμο μέσα μας, να ταξιδέψουμε πίσω στην εξέλιξη μας, και να αφιερώσουμε χρόνο στην δύσκολη διαδικασία της αυτό-αλλαγής. Πρέπει να αμφισβητήσουμε τις ιδέες και τις συμπεριφορές που προωθούν τον σεξισμό σε άλλους άνδρες και αποξενώνουν τις γυναίκες – τόσο σε προσωπικές σχέσεις όσο και σε οργανώσεις.
Το να αναγνωρίσουμε πως η δουλειά του αντί-σεξισμού είναι μια βαθιά, σκληρή διαδικασία είναι πολύ σημαντικό αλλά ένα σημείο που πολλές παραμελούν. Πολύ συχνά άντρες που είναι πραγματικά εναντίον του σεξισμού αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν και να αμφισβητήσουν τον σεξισμό που βρίσκεται μέσα τους. «ΕΙΜΑΙ αντί-σεξιστής,» ανακηρύττουν. Αλλά το λένε τόσο δυνατά που αποτυγχάνουν να ακούσουν τις φωνές των γυναικών. Γίνεται μια ταμπέλα που την επιδεικνύουν περίτρανα παρά μια σοβαρή και δύσκολη διαδικασία. Μην με παρεξηγείται,...
Ο αριθμός αυτών που δηλώνουν αναρχικοί σήμερα είναι τόσο μεγάλος, και κάτω από το όνομα αναρχία κρύβονται θεωρίες τόσο διαφορετικές και αντιφατικές, ώστε θα είχαμε πραγματικά άδικο αν τα χάναμε όταν το κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με τις ιδέες μας, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει αμέσως τις μεγάλες διαφορές που κρύβονται κάτω από την ίδια τη λέξη, μένει αδιάφορο στην προπαγάνδα μας και μας περιφρονεί.
Δεν μπορούμε φυσικά να εμποδίσουμε τους άλλους να χρησιμοποιούν όποιο όνομα θέλουν. Όσο για το να σταματήσουμε εμείς να λεγόμαστε αναρχικοί, αυτό δεν θα βοηθούσε σε τίποτα, γιατί ο κόσμος θα πίστευε απλούστατα ότι...
«...Τόσο μας έχει διαστρεβλώσει όλους μια εκπαίδευση που από τη μικρή ηλικία προσπαθεί να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της επανάστασης και να αναπτύξει το πνεύμα της υποταγής στην εξουσία (...)
...Η δουλοπρέπεια μπροστά στο νόμο έχει γίνει αρετή (...) ...Βλέπουμε, τον δεσμοφύλακα που χάνει σιγά-σιγά κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, τον χωροφύλακα που είναι εκπαιδευμένος σα σκυλάκι του τσίρκου, τον χαφιέ που καμαρώνει, την κατάδοση που έχει μετατραπεί σε αρετή, τη διαφθορά που έχει γίνει καθεστώς ‘ όλα τα ελαττώματα, όλες οι κακές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, ευνοούνται και καλλιεργούνται για το θρίαμβο του Νόμου.(...) ...Ο Ν ό μ ο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018