Γράμμα στους εργάτες της Δυτικής Ευρώπης
Ντμιτρώφ, Ρωσία
28 Απριλίου 1919
Με ρωτούν αν έχω κάποιο μήνυμα για Τους εργάτες του Δυτικού κόσμου. Υπάρχουν φυσικά πολλά πράγματα που Πρέπει να ειπωθούν και να γίνουν γνωστά αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ρωσία. Καθώς το μήνυμα θα έπρεπε να είναι πολύ εκτεταμένο για να καλύψει τα πάντα, εδώ αναγκαστικά Θα αναφερθώ μόνο σε κάποια βασικά σημεία.
Κατά πρώτον, σι εργάτες του πολιτισμένου κόσμου και οι φίλοι τους που ανήκουν σε άλλες τάξεις, Πρέπει να επιβάλουν στις κυβερνήσεις τους να εγκαταλείψουν εντελώς την ιδέα της ένοπλης επέμβασης στην Ρωσία, είτε φανερά, είτε μυστικά. Η Ρωσία ζει Τώρα μια επανάσταση που έχει την ίδια έκταση και σημασία με εκείνη που έζησε η Αγγλία από το 1639 μέχρι το 1648 και η Γαλλία από το 1789 μέχρι το 1794. Κάθε έθνος θα πρέπει να αρνηθεί να παίξει τον άτιμο ρόλο που έπαιξαν η Αγγλία. η Πρωσία, η Αυστρία και η Ρωσία κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Επιπλέον. Θα Πρέπει να γίνει συνείδηση ότι η Ρωσική Επανάσταση —που προσπαθεί να οικοδομήσει μια κοινωνία στην Οποία το σύνολο της παραγωγικής εργασίας, της τεχνικής δεξιότητας και της επιστημονικής γνώσης Θα βρίσκεται στην διάθεση της Κοινότητας— δεν αποτελεί απλώς μια τυχαιότητα στην πάλη μεταξύ κάποιων αντιμαχομένων κομμάτων. Προετοιμάστηκε από έναν σχεδόν αιώνα σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προπαγάνδας, από την εποχή του Ρόμπερτ Όουεν. του Σαιν Σιμό και του Φουριέ. Και παρ’ όλο που η προσπάθεια για την εδραίωση του νέου κοινωνικού συστήματος, μέσω της δικτατορίας ενός κόμματος, είναι φανερά καταδικασμένη να αποτύχει, θα Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η Επανάσταση έχει ήδη εισαγάγει στην καθημερινή μας ζωή νέες ιδέες όσον αφορά τα δικαιώματα της εργασίας, την Θέση που αυτή δικαιούται μέσα στην κοινωνία και τα καθήκοντα του κάθε πολίτη.
Όχι μόνον σι εργάτες αλλά και όλες σι προοδευτικές δυνάμεις του πολιτισμένου κόσμου, Θα πρέπει να σταματήσουν την υποστήριξη που μέχρι τώρα παρέχουν στους εχθρούς της Επανάστασης. Όχι πως δεν υπάρχουν πράγματα που Πρέπει να στηλιτεύσουμε στις μεθόδους της μπολσεβίκικης κυβέρνησης —τουναντίον! Αλλά κάθε εξωτερική ένοπλη επέμβαση ενισχύει αναγκαστικά τις δικτατορικές τάσεις της κυβέρνησης και παραλύει τις προσπάθειες εκείνων των Ρώσων οι οποίοι, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, είναι έτοιμοι να βοηθήσουν την Ρωσία να αποκαταστήσει τους ρυθμούς της ζωής της.
Τα εγγενή κακά της δικτατορίας ενός κόμματος έχουν τονιστεί από τις πολεμικές συνθήκες μέσα στις οποίες το κόμμα αυτό διατηρεί την εξουσία του. Αυτή η πολεμική κατάσταση ήταν Το πρόσχημα για την ενίσχυση των δικτατορικών μεθόδων που συγκεντρώνουν στα χέρια της κυβέρνησης τον έλεγχο κάθε λεπτομέρειας της ζωής, με αποτέλεσμα να σταματά μέγα μέρος των καθημερινών δραστηριοτήτων της χώρας. Τα εγγενή στον Κρατικό κομμουνισμό κακά δεκαπλασιάστηκαν υπό το πρόσχημα ότι η όλη μας εξαθλίωση οφείλεται στην εξωτερική επέμβαση.
Επίσης Θα ήθελα να τονίσω ότι αν συνεχισθεί η ένοπλη επέμβαση των Συμμάχων, Θα γεννηθεί ένα αίσθημα πικρίας απέναντι στα Ευρωπαϊκά ‘Έθνη, ένα αίσθημα...
Οι αναρχικοί, μ’ όλη τη σημασία της λέξης, δηλ. όλοι εκείνοι που μάχονται την τριπλή εκδήλωση της καταναγκαστικής εξουσίας το πρόσωπο του αφεντικού, του καραμπινιέρου και του παπά, βρίσκουν συμμάχους δίπλα τους, άτομα που παρ’ όλο δεν εγκρίνουν όλες τις αρνητικές όψεις του αναρχισμού, βρίσκουν στον αναρχισμό ένα πολύ καλό όπλο για ν’ αμυνθούν, ενώ αργότερα η άμυνα γίνεται επίθεση ενάντια σ’ εκείνη τη μορφή εξουσίας που τους καταπιέζει περισσότερο.
Έτσι, στη Γαλλία, κατά τη περίοδο της υπόθεσης Ντρέιφους, οι αντικληρικοί πήραν απ’ τους αναρχικούς μια καταπληκτική βοήθεια που στάθηκε αποφασιστική για τη νίκη ενάντια στο κλήρο, έτσι όπως...
Μερικοί σύντροφοι μού έχουν θέσει το ερώτημα: Πώς αντιλαμβάνεσαι την επαναστατική πειθαρχία;
Στην επαναστατική πειθαρχία δίνω τη σημασία της αυτοπειθαρχίας του μεμονωμένου ατόμου στα πλαίσια μιας αυστηρά καθορισμένης συλλογικής δραστηριότητας εξίσου κατανεμημένης σε όλους, καθώς και τη σημασία της υπεύθυνης πολιτικής γραμμής των μελών εκείνης της συλλογικότητας που οδηγεί στην απόλυτη συμφωνία μεταξύ θεωρίας και πράξης.
Χωρίς πειθαρχία στην οργάνωση - την εμπροσθοφυλακή της επανάστασης - δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί για την ανάληψη οποιασδήποτε σοβαρής δραστηριότητας για την υπόθεση της Επανάστασης. Χωρίς πειθαρχία, η επαναστατική εμπροσθοφυλακή δεν μπορεί να είναι επαναστατική εμπροσθοφυλακή, εφόσον - εάν βρισκόταν σε μια κατάσταση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018