Μου ζήτησαν να δώσω μια ομιλία στο σεμινάριο του Professor William Kolb για την κοινωνιολογία του πολεοδομικού σχεδιασμού στο Carleton College. Το παρακάτω είναι η επεξεργασμένη απομαγνητοφώνηση της ομιλίας και της συζήτησης που ακολούθησε, όπως τυπώθηκε στο CARLETON MISCELLANY, το καλοκαίρι του 1962. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι, σίγουρα, η συζήτηση με τους φοιτητές, οι οποίοι ήταν ευφυείς και μαχητικοί.
Όλες οι περιοχές που περιλαμβάνει ο σχεδιασμός πρέπει να γίνονται αντιληπτές σαν ενότητα. Δεν γίνεται αλλιώς. Αν έχετε σκοπό να κάνετε κάποιον καλό υλικό ή κοινωνικό σχεδιασμό θα βρείτε ότι οι περιοχές είναι ενωμένες γιατί τα ανθρώπινα ζώα είναι ενωμένα. Είμαι ένας πολύ αδαής άνθρωπος. Δεν έχω, ίσως με εξαίρεση ως κριτικός λογοτεχνίας, καμία ιδιαίτερη γνώση. Είμαι παρόλα αυτά, λίγο φιλόσοφος. Και αυτό που βλέπω είναι ότι τα πράγματα είναι έτσι και δεν μπορείτε να κάθεστε φρόνιμα, εκτός κι αν είστε διατεθειμένοι να τα αφήσετε να είναι έτσι.
Θα σας δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα σχεδιασμού από το καινούριο βιβλίο της Jane Jacob The Death and Life of Great American Cities. Σε αυτό το βιβλίο ένας εκπληκτικός αριθμός σελίδων είναι αφιερωμένος στο γεγονός ότι οι δρόμοι δεν είναι ασφαλείς και στο τί πρέπει να γίνει για να γίνουν ασφαλέστεροι. Έχω βρεθεί σε συνέδρια με την Jane και έχω ακούσει τις θέσεις της πάνω στο ζήτημα. Υπέθετα ότι είναι μια γριά γεροντοκόρη. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Τώρα, το ένα τρίτο του βιβλίου της είναι αφιερωμένο στις υλικές αλλαγές που μπορούν να γίνουν, για να γίνουν οι δρόμοι ασφαλέστεροι, για παράδειγμα ο επαρκής φωτισμός, αλλά η πιο σοβαρή της πρόταση είναι ότι τα πράγματα πρέπει να οργανωθούν έτσι, ώστε όλοι στο δρόμο να βρίσκονται συνεχώς κάτω από κάποιου είδους κοινωνική επιτήρηση. Οπότε, είναι εναντίον των πάρκων και των housing projects με τα πίσω στενάκια. Εγώ από τη μεριά μου θα έβρισκα μια ζωή υπό κοινωνική επιτήρηση αρκετά ακατάλληλη να τη ζήσεις. Χωρίς στενάκια και υπόγεια πώς θα μπορούσαν τα παιδιά που δεν έχουν λεφτά για ξενοδοχείο να κάνουν σεξ; Αλλά αυτά είναι τα μειονεκτήματα. Η ερώτηση είναι «υπάρχουν πλεονεκτήματα»; Αν πιστεύει ότι η έλλειψη ασφάλειας στη New York και στο Chicago θα λυθεί με κάποιου είδους υλικό σχεδιασμό με στόχο την κοινωνική επιτήρηση είναι γελασμένη.
Πρόσφατα, ο James Conant, που ερευνούσε το εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής, κυκλοφόρησε ένα καινούριο βιβλίο το Slums and Suburbs. Σε αυτό μιλάει για τον κοινωνικό δυναμίτη των μεγάλων πόλεων, που συσσωρεύεται από έναν συνδυασμό ανεργίας, ειδικά στους νέγρους, με μη ρεαλιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα και διαχωρισμούς που αναπαράγονται από τα αφεντικά και από τα εργατικά συνδικάτα. Προτείνει διάφορα διορθωτικά μέτρα για τα σχολεία και αυτούς που παρατούν την εκπαίδευση (drop-outs!).
Μία τέτοιου είδους προσέγγιση, αν εφαρμοζόταν σοβαρά, που δεν θα εφαρμοστεί, ίσως να έκανε κάτι για την ασφάλεια στους δρόμους των πόλεων. Αλλά το να διαμορφώνεις κτίρια και εισόδους για τη συνεχή κοινωνική επιτήρηση δεν θα κάνει τίποτα για την ασφάλεια. Το γεγονός ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι να παρακολουθούν δεν αποτρέπει το έγκλημα, απλώς αναστέλλει την ελευθερία. Μέσα σε δυναμιτισμένο κλίμα,...
Μια κριτική στην κατεστημένη δυσεκπαίδευση από την ματιά του Paul Goodman
Η συμβολή του John Dewey στο κίνημα της απο-σχολειοποίησης
O Dewey (1859-1952) ήθελε να αποδείξει πως η παιδαγωγική είναι ένας αυτόνομος επιστημονικός κλάδος. Το 1896 ίδρυσε ένα Σχολείο-εργαστήρι για να εφαρμόσει την παιδαγωγική του φιλοσοφία και να αποδείξει πως αυτά που προτείνει είναι εφαρμόσιμα. Επηρεάστηκε από τον Rousseau, τον Pestalozzi, τον Froebel και άλλους.
Βασικό χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του ήταν η γεφύρωση των δίπολων θεωρία και πράξη, πνευματική και χειρωνακτική εργασία, ψυχολογία και κοινωνιολογία, άτομο και συλλογικότητα. Το άτομο για τον ίδιο αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον (άψυχο και...
Νικόλαος Κονεμένος*
To παράδειγμα του φόνου προέρχεται από την ίδια τη φύση, η οποία σκοτώνει με μια ωμότητα που εμείς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, όλα τα δημιουργήματά της. Η φύση καθόλου δεν υπολογίζει τα νιάτα, την ομορφιά του σώματος ή της ψυχής, τις ανώτερες ιδιότητες του πνεύματος. Κουφή, άσπλαχνη, ανεξάντλητη, καθόλου δεν υπολογίζει τον πόνο και το κλάμα των φίλων, των συγγενών, των ερωτευμένων. Καθόλου δεν υπολογίζει τον πόνο μιας μάνας, της οποίας κλέβει το παιδί.
Μεγάλος αριθμός από εξέχοντες ανθρώπους, ικανούς (για να μην πούμε προορισμένους) να χρησιμεύσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην ανθρωπότητα, η φύση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018