Ο Zemfir Konstantinovich Arbure γεννήθηκε στις 14 Νοέμβρη 1848 από πλούσια οικογένεια. Το πλήρες όνομά του ήταν Zemfir Konstantinovich Arbure (το όνομα Arbore – εβραικής προέλευσης - προέρχεται από τη μητέρα του). Σε μερικές πηγές εμφανίζεται και ως Arbore. Έγινε όμως γνωστός και με το ψευδώνυμο Ralli.
Σύμφωνα με τον ιστορικό του αναρχικού Paul Avrich (στο «The Russian Anarchists»), ο Arbure φέρεται ως ρουμανικής καταγωγής. Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες ιστορικές πηγές, οπου όμως αναφέρεται ως Z.K.Ralli, ναρόντνικος και εκδότης επαναστατικών εφημερίδων.
Σε ηλικία 17 χρόνων πηγαίνει για σπουδές στη Μόσχα, όπου μετά απο λίγο συλλαμβάνεται με άλλους φοιτητές, σε μια μεγάλη κατασταλτική επιχείρηση που ακολούθησε μια αποτυχημένη απόπειρα κατά του τότε τσάρου, αν και τότε δεν ήταν ακόμα πολιτικά δραστηριοποιημένος. Δραστηριοποιήθηκε, όμως, στη φυλακή, όπως έγραψε πολύ αργότερα στα απομνημονεύματά του. Έτσι, μπήκε στις τάξεις των ναρόντνικων οι οποίοι καθοδηγούσαν τότε μια ένοπλη εξέγερση ενάντια στο τσαρικό καθεστώς κάτι που κόστισε αρκετές ανθρώπινες ζωές.
Σύμφωνα με γαλλικές πηγές, αρχικά ήταν στενός συνεργάτης του Νετσάγιεφ. Αμέσως μετά συνεργάστηκε με Alexander Herzen. Επειδή όμως οι ρωσικές Αρχές βρίσκονταν στο κατόπι του και υπήρχε κίνδυνος να συλληφθεί, εγκαταστάθηκε στη Ζυρίχη το 1870 και αμέσως μετά στη Γενεύη όπου έγινε μέλος της Διεθνούς Συμμαχίας Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και στενός συνεργάτης του Μιχαήλ Μπακούνιν, ο οποίος ζούσε στο Λοκάρνο από το 1870. Μόλις έφτασε ο Μπακούνιν στην Ελβετία συγκροτήθηκε μια ρωσική αναρχική ομάδα της επιρροής του με κυριότερους συντελεστές και συμμετέχοντες τους Michael Sajine (Armand Ross}, Holstein, Oelsnitz (οι οποίοι είχαν εκδιωχθεί από το πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης και είχαν καταφέρει να διαφύγουν από τη Ρωσία) και τον Arbure.
Συνεργάστηκε, επίσης, στενά με τους Ελυζέ Ρεκλύ και Πέτρο Κροπότκιν, στη Γενεύη, όπου ως Ralli ίδρυσε και διηύθυνε έναν εκδοτικό οίκο που κυκλοφορούσε και διένειμε αναρχική και σοσιαλεπαναστατική βιβλιογραφία.
Στις 15 Σεπτέμβρη 1872, ο Arbure συμμετείχε μαζί με τον Μ. Μπακούνιν, τον Τζέιμς Γκιγιώμ και άλλους, στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας του Ζυρά (Fédération Jurassienne) στο Saint-Imier, με το ψευδώνυμο Rouleff, εκπροσωπώντας μαζί με τον Waldemar Holstein το σλαβόφωνο τμήμα της Ζυρίχης. Στο Συνέδριο αυτό καταγγέλθηκε η εκδίωξη από την Α’ Διεθνή των Μ. Μπακούνιν, Τζέιμς Γκιγιώμ και Schweitzguebel από τους μαρξιστές, τον πρώτο με την κατηγορία της απάτης και τους άλλους δύο με την αιτιολογία ότι ήταν μέλη της μυστικής Συμμαχίας του Μπακούνιν. Έτσι δημιουργήθηκε μια Αναρχική Διεθνής, στην οποία όμως ο Μπακούνιν φαίνεται ότι είχε ελάχιστη ανάμειξη γιατί προσπαθούσε να αποκαταστήσει το όνομά του μετά τις σοβαρές κατηγορίες των μαρξιστών στο Συνέδριο της Χάγης και τις προβοκάτσιες του ίδιου του Μαρξ εναντίον του.
Έτσι, στις 4 Οκτώβρη 1872, οι νεαροί Ρώσοι σύντροφοί του έστειλαν μια μικρή επιστολή στην εφημερίδα «Liberte» των Βρυξελλών που είχε δημοσιεύσει τις αποφάσεις του Συνεδρίου της Χάγης καθώς και στο όργανο της Fédération Jurassienne. Η επιστολή αυτή έχει ως εξής:
«4 Οκτώβρη 1872
Γενεύη και Ζυρίχη
Τόλμησαν να κατηγορήσουν το φίλο μας Μιχαήλ Μπακούνιν για απάτη και εκβιασμό. Δεν θεωρούμε απαραίτητο ή κατάλληλο να συζητήσουμε τα υποτιθέμενα γεγονότα στα οποία στηρίχθηκαν αυτές οι παράξενες κατηγορίες ενάντια στο φίλο και συμπατριώτη μας. Τα γεγονότα...
Η ανάγκη του Ωραίου είναι ρυθμός δια την ύπαρξιν του ανθρώπου.
Και όλον του κόσμου η ζωή στρέφεται περί την ανάγκην αυτήν, η οποία εγέννησε τας τέχνας και τας επιστήμας και τα συστήματα. Όλοι επιδιώκουσι με πάθος την καλλονήν ως ίδιοκτησίαν. Και εκείνοι οι οποίοι την αγαπούν εις τον πλησίον, την θέλουν δια τον εαυτόν τους, όπως και εκείνοι οι οποίοι την αγαπούν είς τον εαυτόν τους. Πόσοι φωτογράφοι δεν επληρώθησαν καλλίτερα διότι εκολάκευσαν εις τας φωτογραφίας; και πόσαι παρακλήσεις και υψηλά φωκόλ και στερήσεις δεν εχρησίμευσαν ως μέσα αυστηρά δια την ωραιοτέραν μας επίδειξιν!
Και πόσα διπλώματα δεν επεδιώξαμεν, κατόπιν καταναγκαστικών...
Λίγες γραμμές για την ταινία
Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας (και τη βοήθεια του φίλου Δ.Λ.) η τελευταία συνέντευξη του Άγι Στίνα είναι διαθέσιμη πλέον στο internet, μετά από μια μεγάλη περίοδο σποραδικών προβολών σε επετειακές και άλλες εκδηλώσεις (τα σχετικά links υπάρχουν σε διπλανή στήλη).
Τελειώνοντας τη σχολή Σταυράκου, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να γυρίσω, σαν πτυχιακή ταινία, μια συνέντευξη - ντοκουμέντο, με ένα πρόσωπο που σφράγισε με τη δράση του την ιστορία της άκρας αριστεράς στη διάρκεια του 20ου αιώνα (για την ιστορία. η ταινία απορρίφθηκε τότε από την πλειοψηφία των καθηγητών μου σαν βαρετή και......
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018