Και βουΐζει η Ελλάς όλη από του ενός άκρου έως το άλλο με αυτήν την λέξιν, η οποία δια να ευρίσκηται εις τα στόματα όλων και να προφέρεται με τόσην αφέλειαν, θα ειπή ότι έχασε την σημασίαν της.
Επανάστασις!
Μία λέξις, την οποίαν φαντάζεσαι ως μάχαιραν δίκοπον, μία λέξις η οποία προξενεί ρίγος και εις τους τολμηροτέρους, και την οποίαν εκουρελιάσαμεν, ερεζιλεύσαμε και εσαχλοποιήσαμε, διότι αντί να εκσφενδονίσωμεν εις το άγριο πέλαγος τους αμαρτωλούς του παρελθόντος, εφέραμεν απεναντίας εις την Κυβέρνησιν της χώρας ανθρώπους ανήκοντας εις τα γνωστάς ορδάς, αι οποίαι την ελεηλάτουν επί δεκαετίας και δεχόμεθα φάρμακον από χέρια βεβήλων συνηθισμένων δηλητήρια να προσφέρουν πάντοτε εις την ατυχή πατρίδα των.
Επανάστασις!
Ένα μεγάλο μηδενικό διαιρεμένο εις δυο μηδενικά μικρότερα.
Το ένα, ο περίπατος των αξιωματικών εις το Γουδί, το άλλο, η διαδήλωσις ενώπιον των Ανακτόρων. Ο Σύνδεσμος των αξιωματικών υπέβαλεν ένα υπόμνημα και έλαβε διαβεβαιώσεις ικανοποιητικάς δια τα πατριωτικά αισθήματά του.
Η διαδήλωσι εξογκώθη από την τάξιν των εργατών, οι οποίοι άοπλοι, αθώοι και εξαπατώμενοι πάντοτε, ηκολούθησαν αυτήν, μετά των Καπερώνηδων και Παπαφώτηδων, μετά των μικρών και μεγάλων βιομηχάνων και τόσων και τόσων άλλων κεφαλαιούχων και εκμεταλλευτών της εργασίας των, νομίζοντες ότι κάτι θα βγη και γι’ αυτούς!
Η επανάστασις όσον ειρηνική και αν είνε, διακρίνεται από τα συνήθη κοινωνικά ή πολιτικά κινήματα, διότι ανακατώνει.
Ανεβάζει αίφνης από τα κάτω εις τα επάνω, εις την επιφάνειαν, εις τας κορυφάς, νέας φυσιογνωμίας και αναστήματα νέα. Καταβιβάζει δε επισημότητας και μεγαλειότητας από την επιφάνειαν και τας κορυφάς εις τάφους βαθείς, συνοδεύουσα αυτούς, εν μέσω καγχασμών και ύβρεων με το “άμωμοι εν οδώ…”
Η επανάστασις εκ της Προόδου γεννάται και προς την Πρόοδον βαδίζει ορμητικώς, εν μέσω κεραυνών και καταιγίδων, διότι μόνο αυταί δύνανται να καθαρίσωσι μίαν νοσηράν πολιτικήν και κοινωνικήν ατμοσφαίραν.
Εκείνο που εζήτησε ο σύνδεσμος των αξιωματικών το έλαβεν… εις υποσχέσεις μεν, αλλά την πραγματοποίησιν αυτών των υποσχέσεων κανείς εκ των φαύλων δεν θα φαντασθή να εμποδίση.
Εζήτησαν οι κύριοι αξιωματικοί την απαλλαγήν του Διαδόχου από τα βάρη της Γενικής Διοικήσεως, και την έλαβον. Εζήτησαν να παύση η στρατηγοποίησις των υιών του Βασιλέως, και εισηκούσθησαν. Εζήτησαν την κατάργησιν του σώματος των Γενικών επιτελών και την δημιουργίαν στρατού και στόλου και εχειροκροτήθησαν.
Εζήτησαν από το στέμμα την αμνηστείαν δι’ όλους, και το στέμμα στη στιγμή τούς την έδοσε…αφού δα δεν επρόκειτο περί δόσεως χρημάτων. Ας τους φωτίση λοιπόν ο Θεός και ας αποδόσουν “τα του Καίσαρος των Καίσαρι” δια να χειροκροτηθώσι και εκ δευτέρου.
Και ταύτα μεν δια τους κυρίους αξιωματικούς και τον Σύνδεσμόν των, αλλά ως προς τους εργάτας τίποτε σχεδόν δεν έχομεν να παρατηρήσωμεν. Διότι αν έκραξαν και αυτοί ως βάτραχοι μαζί με τους μπουρζοδ, και κατεδέχθησαν, άσπιλοι αυτοί και αμόλυντοι, να μολυνθούν ακολουθούντες Παππαφώτηδες και Καπερώνηδες, δεν πειράζει. Αν εχειροκρότησαν τα ψηφίσματα με τα οποία οι πρόεδροι επλούτισαν την φιλολογίαν μας και εζητωκραύγασαν ενώπιον των ανακτόρων του Γεωργίου και του Μαυρομιχάλη, και αυτό δεν πειράζει. Αλλ΄ αν πιστεύουν ότι η φοβερά (!) αυτή επανάστασις, θα καλλιτερεύση τη θέσι τους, και ότι οι εκμεταλλευόμενοι την εργασίαν των, τους κόπους των, την δυστυχίαν των θα παύσουν να βόσκουν στη ράχη...
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΚΔΟΤΙΚΟΝ ΤΜΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΟΛΑΙΩΝ Αριθ. 6
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1919
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η εισαγωγή των μηχανών στον τόπο μας, που τόσες προκαλεί διαμαρτυρίες και ανησυχίες στην εργατική τάξη αναγκάζει για πρώτη ίσως φορά τους Έλληνες εργάτες να αντιμετωπίσουν το σπουδαιώτερο και φοβερώτερο ζήτημα, το ζήτημα του εκτοπισμού τους από τις μηχανές. Η σημερινή εξ άλλου εξαιρετική κατάστασις, που προεκλήθηκε από τον πόλεμο, με την αναδουλεία που καθημερινά παρουσιάζει, κάνει το ζήτημα αυτό ακόμα πιο σοβαρό.
Ποια είνε η λύσις του ζητήματος αυτού;
Τι πρέπει να γίνη; Πως θα αποφύγουν οι εργάτες τον τρομερό αυτό κίνδυνο της αναδουλειάς;
Αυτοί είνε οι λόγοι για τους οποίους το...
Αναρχική Βιβλιοθήκη
Εκδόσεις «Επί τα Πρόσω»
Έκδοσις πρώτη
Εκδότης Γιάγκος Μαγκανάρας
1898
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μετάφραση κειμένου του Γάλλου αναρχικού και φίλου και συναγωνιστή του Πέτρου Κροπότκιν, Ζαν Γκραβ (ο οποίος αναφέρεται ως Ιούλιος Γκραβ), το οποίο μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στην Πάτρα το 1898 από την τότε αναρχική ομάδα «Επί τα Πρόσω», με ευθύνη του συντρόφου Γιάννη (Γιάγκου) Μαγκανάρα, στη σειρά «Αναρχική Βιβλιοθήκη». Το φωτοτυπημένο αντίγραφο που έχω στα χέρια μου, που μου διατέθηκε πριν αρκετά χρόνια από το Ινστιτούτο Κοινωνικής Ιστορίας του Άμστερνταμ, σταματάει, δυστυχώς, αναπάντεχα σε ένα σημείο. Πάντως, στην αντιγραφή αυτή - που αποτελεί και την πρώτη επανέκδοση του...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018