Mazen Kalmamaz
Από τις απαρχές της εμφάνισης της επανάστασης, οι Σύριοι διανοούμενοι και πολιτικοί αναλυτές έχουν χωριστεί σε δύο κύριες, αντίθετες μεταξύ τους, ομάδες/απόψεις, με διστακτικές θέσεις, οι οποίες στην πράξη και κάτω από το βάρος της παρούσας κατάστασης τείνουν να εκτοξεύονται μεταξύ τους, από τη μία ή την άλλη από τις αντιμαχόμενες αυτές ομάδες. Η πρώτη άποψη θεωρεί το καθεστώς ως μια ακτίνα φωτός, πιστεύοντας ότι μόλις ο λαός απαλλαχθεί από το ολοκληρωτικό καθεστώς, θα βυθιστεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο μέσω της εθνοτικής και της φατριαστικής διχόνοιας και μόνο τα αντίποινα του καθεστώτος μπορούν να αποτρέψουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Η δεύτερη άποψη θεωρεί ότι ο λαός της Συρίας είναι σε θέση να ζήσει σε καθεστώς ελευθερίας, κάτι που το αξίζει, και η μόνη δικαιολογία για αντίποινα από πλευράς του καθεστώτος είναι η επιμονή του να συνεχίσει να λεηλατεί τη χώρα και να κατέχει την εξουσία. Σίγουρα αυτό είναι το τελευταίο όραμα, με το οποίο ενθαρρύνονται οι νέοι επαναστάτες για να κατέβουν στους δρόμους. Αυτοί οι νέοι επαναστάτες είναι πεπεισμένοι για το δικαίωμά τους στην ελευθερία, την ικανότητά τους να το ασκήσουν καθώς και για το ότι η ελευθερία είναι ο μόνος τρόπος για μια καλύτερη ζωή.
Αυτό από μόνο του εξηγεί την προθυμία των νέων επαναστατών να κάνουν θυσίες και να αντιμετωπίσουν τα όποια αντίποινα από πλευράς του καθεστώτος, αντίποινα αφάνταστης βαρβαρότητας. Πράγματι, κάθε μέρα ο μηχανισμός ασφαλείας -ουσιαστικά μισθοφόροι του καθεστώτος- συμπεριφέρεται ως κακοποιός (Alcbihp) [1] αρχίζοντας από την ταπείνωση των απλών Σύριων και τελειώνει με τη θανάτωσή τους, όταν είναι απαραίτητο. Επιπλέον, το σύστημα χρησιμοποιεί τεθωρακισμένα για να καταστείλει τους πολίτες της Daraa, προσπαθώντας να καταπνίξει τη θέλησή τους με το να τους καταδικάζει στην πείνα. Σε άλλα επίκεντρα της επανάστασης, όπως τη Ντούμα, τη Χομς και τη Δαμασκό, η καταστολή παίρνει άλλες, πιο μετριοπαθεις πτυχές, αλλά το καθεστώς προβαίνει και εκεί στη χρήση βίας. Αλλού, οι μισθοφόροι του καθεστώτος προσπαθούν να καλύψουν τις σφαγές που διενεργούνται από το καθεστώς εναντίον των ανταρτών και να παραμορφώσουν την επανάσταση των νέων Σύριων με στόχο την διάδοση της ιδέας ότι το σύνθημα της ελευθερίας δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα.
Είναι βέβαιο ότι η συριακή επανάσταση ήταν αυθόρμητη και νεανική και συνεχίζει να είναι τέτοια. Είναι αλήθεια ότι συμμετέχουν σε αυτή διάφορες φατρίες και τάσεις που αντιπροσωπεύουν την πολυμορφία των Σύριων που έχουν βγει στους δρόμους, αλλά είναι κυρίως οι νέοι οι υποκινητές του όλου σχεδίου και οι οποίοι δεν επηρεάζονται από κάποια ιδεολογία, δεν διακατέχονται από καμιά δογματική αντίληψη για την ελευθερία, αλλά μια ρεαλιστική άποψη που συνοψίζεται στο ότι ο ολοκληρωτισμός του καθεστώτος είναι το μόνο εμπόδιο για την ελευθερία.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της συριακής επανάστασης είναι η νεανική και αυθόρμητη πτυχή της καθώς και το γεγονός ότι δημιουργήθηκε στους δρόμους και συνδέεται άμεσα με το λαό. Είναι μια επανάσταση χωρίς κεντρικό έλεγχο, υπό την ηγεσία μεμονωμένων ανταρτών. Κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι υποκινείται ή καθοδηγείται και ο λόγος είναι απλός: οι νέοι αντάρτες εξεγέρθηκαν αυθόρμητα και δεν υπάρχουν ενδείξεις συμμετοχής των θρησκευτικών στοιχείων...
Jose Antonio Gutierrez D.
Η νίκη του «Όχι» στην Ιρλανδία αποτελεί σαφή επίδειξη έλλειψης υποστήριξης εκ μέρους των λαών στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που προωθείται από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τις διεθνείς εταιρίες που συγκεντρώνονται στο καπιταλιστικό καρτέλ, την Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Στρογγυλής Τραπέζης των Βιομηχάνων (ERT). Η απόρριψη αυτή από τη χώρα με τα πιο υψηλά επίπεδα έγκρισης και δημοτικότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι απαιτείται μια διαφορετική μορφή ευρωπαϊκής ενότητας, μιας πραγματικής ενότητας όλων των ανθρώπων. Το χάσμα μεταξύ της κοινής γνώμης και «των αντιπροσώπων τους» είναι σαφές σημάδι της κρίσης στην οποία βρίσκεται η...
Το ντοκουμέντο που ακολουθεί έχει τον τίτλο Βασική Στρατηγική και ασχολείται με το ζήτημα της διάλυσης του Κράτους. Υιοθετήθηκε από το τελευταίο Εθνικό Συνέδριο (7ο) της Ομοσπονδίας των Κομμουνιστών Αναρχικών (Federazione dei Comunisti Anarchici – FdCA), που έγινε τον Οκτώβρη του 2006 στην Κρεμόνα (βόρεια Ιταλία). Είναι δε το ένα από τα τέσσερα Ντοκουμέντα που υιοθετήθηκαν στο εν λόγω Συνέδριο.
Πριν ασχοληθούμε με το ζήτημα της Μεταβατικής Περιόδου, η αναρχική κομμουνιστική πολιτική οργάνωση πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει τη θέση της σχετικά με τις διάφορες αντιλήψεις οι οποίες προβλέπουν το τέλος του Αστικού Κράτους (Bourgeois State) ως του αποτελέσματος μιας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018