Του Joaquin Cienfuegos - Revolutionary Autonomous Communities
Καθώς μελετάμε στη Revolutionary Autonomous Communities μια αναρχική ανάλυση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας, με την ευθύνη του John Imani, νομίζουμε ότι είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε αυτή την καπιταλιστική κρίση, η οποία ξετυλίγεται σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά ειδικά και λίγο καλύτερα την κρίση στην Wall Street. Προσωπικά, ελπίζω ότι το παρόν σύστημα καταρρέει, αλλά γνωρίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την εξουσία τους τόσο εύκολα. Επιπλέον, καθώς η κρίση χειροτερεύει, τόσο πνίγει όλο και πιο ασφυκτικά τον λαό και το κίνημα.
Όταν η Lehman Brothers, μια πολυεθνική τράπεζα επενδύσεων που εξυπηρετεί τις χρηματοπιστωτικές ανάγκες των πολυεθνικών, οικονομικών θεσμών, κυβερνήσεων και επενδυτών ηψηλής τεχνολογίας διεθνώς, κατέρρευσε, έστειλε τα χρηματιστήρια σε καθοδική τροχιά. Είχε τραγικά αποτελέσματα σε εμπορικές τράπεζες όπως η Washington Mutual, όλες αυτές τις τράπεζες που διαθέτουν το κυρίως χρήμα καθώς και τράπεζες επενδύσεων. Η AIG (American International Group), ένας γίγαντας στον τομέα των ασφαλίσεων που κοστίζει ένα τρισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο, είναι αναγκασμένος να τύχει εγγύησης από την αμερικανική κυβέρνηση ύψους 85 δις δολαρίων, που με τη σειρά της θα θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό της την εταιρία. Η Ρωσία ανέστειλε τη χρηματιστική δραστηριότητα και η Ασία πανικοβλήθηκε καθώς ο δείκτης Nikkei έπεσε κατά 260 πόντους. Κεντρικές τράπεζες και κυβερνήσεις αναγκάζονται να διοχετεύσουν δισεκατομμύρια στο όλο σύστημα ώστε να προλάβουν την πλήρη κατάρρευσή του.
Ο καπιταλισμός είναι γεμάτος αντιθέσεις και ο μόνος λόγος που δεν κατέρρευσε χρόνια πριν ήταν επειδή τον στήριξε το Κράτος (όπως βλέπουμε ότι κάνει και σήμερα). Η Federal Reserve, η οποία είναι βασικά το Κράτος, διοχετεύει χρήματα μέσα σε ένα σύστημα που είναι καταδικασμένο όταν βρίσκεται σε κρίση για να εγγυηθεί τις επενδύσεις τραπεζών και πολυεθνικών. Αλλά από πού έρχονται αυτά τα χρήματα; Έρχονται από τους εργαζόμενους και τον λαό και σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία έρχονται κυρίως από τον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, από την καταλήστευση πηγών και γης στις αποικισμένες περιοχές του κόσμου. Έρχονται από την κλεψιά σε βάρος των λαών από αυτά που παράγουν.
Οι καπιταλιστές αναζητούσαν πάντα το μεγαλύτερο κέρδος, το οποίο σημαίνει χειρότερες συνθήκες εργασίας και πιο άσχημες συνθήκες εκμετάλλευσης σε βάρος των εργατών του “Τρίτου Κόσμου”. Όταν κάποιος εργάζεται για έναν καπιταλιστή, παράγει το μισθό του, αλλά τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας εργάζεται δωρεάν και αυτή η υπεραξία συσσωρεύεται για τον καπιταλιστή. Είναι μόνο ένας υποτυπώδης μισθός, αρκετός μόνο και μόνο για να ξαναπάμε πίσω στη δουλειά και να παράγουμε για μας (τα παιδιά και την οικογένειά μας). Από την άλλη, ο εσωτερικός Τρίτος Κόσμος ή οι νεο-αποικίες στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ δεν παράγουν πλέον. Οι μόνες θέσεις εργασίες που είναι προσβάσιμες στους αποικιοκρατούμενους είναι στον τομέα των υπηρεσιών που είναι αντικείμενο υπερεκμετάλλευσης και γι’ αυτό βλέπουμε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που κάνουν αυτές τις δουλειές είναι έγχωμοι. Οι επαγγελματικές εργασίες εκτελούνται από όλους αυτούς που ήδη αναζητούν πλούτο, κυρίως λευκούς υπηκόους της αυτοκρατορίας.
Η οικονομία η οποία βασίζεται στην πίστωση, και η οποία εξισώνει τα χρέη, αργά ή γρήγορα δημιουργεί κρίσεις...
Όταν στις ειδήσεις γίνεται λόγος για κοινωνική αντίσταση, ακούμε πάντα ότι όλα αυτά είναι «αναρχία». Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά τη στιγμή που λέμε ότι είμαστε αναρχικοί; Χάος και τρόμος; Αναρχία σημαίνει απουσία κυβέρνησης, όπως ακριβώς μοναρχία σημαίνει κυβέρνηση εξηγεί ο Wes.
Σε χώρες όπως η Σομαλία και το Αφγανιστάν το πρόβλημα δεν είναι η απουσία κυβερνητών, αλλά η ύπαρξη πάρα πολλών κυβερνητών. Η βία και το χάος είναι προϊόν των πολέμαρχων, ο καθένας από τους οποίους προσπαθεί, ως εξουσιαστής, να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερη εξουσία. Οι αναρχικοί, αυτοί που πιστεύουν σε μια κοινωνία χωρίς κυβερνήτες, δεν μπορούν...
Του Thomas - Miami Autonomy & Solidarity (MAS)
“Η αρρώστια αυτή της αποδιοργάνωσης που έχει εισβάλλει στις οργανώσεις του αναρχικού κινήματος σαν κίτρινος πυρετός, το βασανίζει για αρκετές δεκαετίες… Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, ότι αυτή η αποδιοργάνωση έχει τις ρίζες της σε μια σειρά θεωρητικών ελλείψεων, κυρίως στη λανθασμένη εκτίμηση της αρχής της ατομικότητας στον αναρχισμό: μιας αρχής που συγχέεται πολύ συχνά με την άποψη περί απουσίας κάθε υπευθυνότητας” - Ομάδα Delo Truda [1]
...Η οργάνωση, μακριά από τη δημιουργία εξουσίας, είναι η μόνη θεραπεία γι’ αυτό και το μόνο μέσο με το οποίο ο καθένας από εμάς θα συνηθίσει να παίρνει...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018