Red and Black
Αυτό το βιβλιογραφικό κείμενο είναι μια συμβολή στην ανάκαμψη της ιστορίας του αναρχισμού στην Τυνησία. Εξιστορεί ένα μόνο μέρος μιας μεγαλύτερης ιστορίας. Από το κείμενο των G.Masi, in G. Berti, M. Antonioli, P. Juso e S. Fedele (επιμ.) στο “Dizionario biografico degli anarchici italiani”, vol. 1 (Pisa: Biblioteca Franco Serantini, 2003), σσ. 439-442. Αγγλική μετάφραση Nestor McNab, 2011. Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, Μάης 2011.
Ο Nicolò (Nicolantonio) Converti γεννήθηκε στο Roseto Capo Spulico (στην περιφέρεια Cosenza της Καλαβρίας), στις 18 Μαρτίου 1855. Οι γονείς του Leonardo και Elisabetta Aletta, κατάγονταν από εύπορες οικογένειες. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στην Καλαβρία και μετακόμισε στη Νάπολη για να παρακολουθήσει το γυμνάσιο, όπου ο δάσκαλός του στο τελευταίο έτος ήταν ο Giovanni Bovio. Πήγε στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσει Ιατρική, αλλά δεν πήρε το πτυχίο του -όπως είπε στον Αndrea Costa (με τον οποίο θα παρέμεναν για πάντα φίλοι)- έως και αρκετά χρόνια αργότερα, το 1909, όταν, μετά από μια κάποιο ξόρκι στην Τύνιδα, την πόλη που είχε επιλέξει ως κύρια κατοικία του, επέστρεψε στην Ιταλία για πρώτη φορά.
Ελκύστηκε στις ιδέες του ελευθεριακού σοσιαλισμού, που ήσαν ευρέως γνωστές στη Νάπολη, χάρη στην επιρροή του Μιχαήλ Μπακούνιν ο οποίος είχε ζήσει στην πόλη, έγινε φίλος με τον Emilio Covelli και άλλους Ναπολιτάνους αγωνιστές. Έγινε μέλος της Διεθνούς, και γρήγορα αναδείχτηκε στο πιο ενεργό μέλος της ομάδας στη Νάπολι, ασκώντας έντονη προπαγανδιστική δραστηριότητα, τόσο με τη συνεισφορά άρθρων στον επαναστατικό Τύπο της εποχής όσο και και με τη δημιουργία νέων εντύπων. Το 1878 έγινε μέλος της συντακτικής επιτροπής του δεκαπενθήμερου περιοδικού “Il Masaniello” που, επιδίωκε να αναπληρώσει το κενό που είχε αφήσει η μετακίνηση της εβδομαδιαίας “L'Anarchia” στη Φλωρεντία, ευνοώντας μια συμμαχία με τους εξουσιαστικούς σοσιαλιστές. Η εφημερίδα, ωστόσο, ήταν βραχύβια και μετά από εννέα τεύχη, από τα οποία το καθένα κατασχόταν συστηματικά από την αστυνομία, ανέστειλε την έκδοσή της.
Οι σχέσεις μεταξύ του Converti και των άλλων διεθνιστικών οργανώσεων, ωστόσο, δεν έφτασε στο τέλος τους, και οδήγησαν στην ίδρυση του Κύκλου «Pisacane», με τον Converti ως γραμματέα και τον Merlino ως ταμία. Υπήρχαν, επίσης, διάφορα σχέδια, όπως της εκτύπωσης και κυκλοφορίας μιας ναπολιτάνικης αναρχικής εφημερίδας (με τίτλο “La Campana”»), αναβιώνοντας την προηγούμενη εφημερίδα και ιδρύοντας μια άλλη εφημερίδα για την αντιμετώπιση των θέσεων του Costa. Και τα δύο σχέδια πήγαν στραβά, εν μέρει ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ των μελών που ήσαν εργάτες, από τη μια, οι οποίοι ευνοούσαν μια πολιτική που συνδεόταν με τα ιδιαίτερα προβλήματα στο χώρο εργασίας, αλλά που συχνά στερούνταν της δυνατότητας να σκεφτούν με βάση μια ευρύτερη σκοπιά, και των “αδιάλλακτων” αναρχικών διανοούμενων, από την άλλη, οι οποίοι εξαιτίας των ουτοπιστικών οραμάτων τους ήταν συχνά σε θέση να συμβιβάσουν τους «τελικούς στόχους και τα ενδιάμεσα καθήκοντα».
Τον Μάιο του 1885, ο Converti κυκλοφόρησε το “Il Piccon” σε μορφή φυλλαδίου (καθώς δεν είχε την απαιτούμενη άδεια). Ήταν μια αναρχική κομμουνιστική εφημερίδα αρκετά αυστηρή τόσο με τους νόμιμους (legalitarian) σοσιαλιστές και τον Costa, όσο και με τους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι αυτή την εποχή του αλυτρωτισμού θεωρούνταν τα...
Σύντομη βιογραφία του Ρώσου αναρχικού κομμουνιστή Iosif Bleikhman που στάλθηκε στα στρατόπεδο εργασίας των μπολσεβίκων.
Ο Iosif Solomonovich Bleikhman γεννήθηκε στο Vidzy της Λευκορωσίας το 1868. Η οικογένειά του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Από μικρή ηλικία εργάστηκε ως φαναρτζής.
Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε αναρχικός κομμουνιστής το 1904. Επιστρέφοντας στη Ρωσία, συνελήφθη από το τσαρικό καθεστώς και στάλθηκε στη Σιβηρία. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούσαν εκεί είχαν ως αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση.
Απελευθερώθηκε με την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 και εγκαταστάθηκε στο Petrograd, όπου έγινε ο βασικός συντελεστής της τοπικής Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και εξελίχθηκε σε...
«Είναι ντροπή για ένα έθνος να καλωσορίζει το νέο του κυβερνήτη με σάλπιγγες και τον αποχαιρετά κατόπιν με γιουχαΐσματα μόνο και μόνο για να καλωσορίσει εάν άλλο κυβερνήτη με σάλπιγγες ξανά» Χαλίλ Γκιμπράν «Ο κήπος του προφήτη» (1934)
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ 1860-1989
1860: Ο πόλεμος μεταξύ Δρούζων και χριστιανών (μαρωνιτών) αφήνει 12.000 νεκρούς χριστιανούς. Τα γαλλικά στρατεύματα παρεμβαίνουν υπέρ των μαρωνιτών.
1914-1918: Η οθωμανική κυριαρχία καταρρέει στη Συρία. Μαζική πείνα στο Λίβανο.
1920: Η Γαλλία δίνει εντολή για τη δημιουργία του κράτος του Μεγάλου Λιβάνου με τη Συρία και η Αγγλία δίνει εντολή για τη δημιουργία παλαιστινιακού...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018