Αντι-δούλος
Κατά την προσωπική μου άποψη ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του αστικού καθεστώτος, αποτελεί η λεγόμενη ''ηθική της εργασίας''. Αυτή ακριβώς είναι υπεύθυνη για τα σκυμμένα κεφάλια του λαού, αυτή ακριβώς είναι υπεύθυνη για πολλά και σημαντικά πράγματα από αυτά που ζούμε, αυτή ακριβώς είναι υπεύθυνη για τη μη διεκδίκηση των αυτονόητων και αποτελεί τροχοπέδη στη χειραφέτηση των μαζών.
Αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της συντήρησης του ήδη υπάρχοντος πολιτικο-κοινωνικού και οικονομικού συστήματος και στηρίζεται φυσικά σε βάθος χρόνου τόσο από τις δημοκρατικές δυνάμεις/κόμματα (φυσικά και δεν τοποθετώ τη δημοκρατία σε εισαγωγικά μιάς και δεν την επιδιώκω) από τη δεξιά και την ακροδεξιά (εφεδρεία του κεφαλαίου στις ενδεχομένως δύσκολες στιγμές).
Η εν λόγω νοοτροπία που προωθείται φυσικά και δεν αποτελεί από την πλευρά του κεφαλαίου μία τυχαία επιλογή, μιάς και έχει εγκαθιδρυθεί και παγιωθεί δυστυχώς στο μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων και κυριαρχεί στις μάζες των φτωχών και μικρομεσαίων τάξεων, υπήρξε από τα βάθη τις ιστορίας για να επιστεγάσει τα σχέδια των κυρίαρχων, των εχόντων και των...διακανονιστών των πραγμάτων που βιώνει η ανθρωπότητα παγκοσμίως θέτοντας ως υποτακτικά μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.
Μερίδιο επιρροής φυσικά αντιστοιχεί σε πολλούς χριστιανο-αστικό-κρατικούς θεσμούς και στους ''αυλικούς τους'' όπως και επίσης σε αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας που αποδέχονται τα προειπωμένα..Με λίγα λόγια έχουν καθιερώσει τη δήθεν ανάγκη για δουλεία τη δήθεν ανάγκη για εργασία, ως προς όφελος των καθαρμάτων που κυριαρχούν στον πλανήτη, ως υποχρεωτική, καλλιεργώντας ένα καθεστώς απαξίωσης και μίσους ως προς τον ''τεμπέλη'' τον ''άεργο'' τον ''άνεργο'' τον ''άστεγο'' (προϊόντα που φυσικά οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει) αλλά και δημιουργώντας ένα καθεστώς - ευρύτερης αποδοχής - ενάντιο ως προς αυτούς που αποτελούν την τάξη των μη έχοντων κτλ. τονίζοντας το γεγονός ότι αυτοί φταίνε για την κατάσταση που έχουν περιέλθει και όλα τα συναφή.
Δυστυχώς όπως προανέφερα η εν λόγω νοοτροπία λαμβάνει μεγάλης αποδοχής ακόμη κι από τα χαμηλότερα ''κοινωνικά'' στρώματα κι έτσι για να μη μιλάμε και με βερμπαλισμούς έχει περάσει πάρα πολύ καλά η λογική του να δουλεύει κανείς (όσο κι αν υπάρχει η λογική του καρότου και του μαστιγίου) ντε και καλά για να (η αλλήθεια αυτή είναι) μη χάσει κάποιο eurocent το εκάστοτε αφεντικό. Φυσικά τα αφεντικά επικαλούνται και προκλητικά ηλιθιώδεις τοποθετήσεις περί καταστροφής του οιουδήποτε έθνους/κράτους (άρρηκτα σιχαμερά και συνδεδεμένα στοιχεία με το κεφάλαιο και την κυριαρχία) ούτως ώστε οι εργαζόμενοι και οι συνάνθρωποι μας να αφήσουν και την τελευτία ρανίδα αίματος τους υπερασπιζόμενοι τα παχυλά συμφέροντα τους.
Δυστυχώς οι αστικές επιδράσεις στον περισσότερο κόσμο, είναι πάρα πολλές και αναγνωρίζω τη δυσχέρια του να ανατραπούν. Όσο οι αποτρόπαιες νοοτροπίες της ανισότητας και της εκμετάλλευσης μεταξύ των ανθρώπων, όσο οι απαίσιες λογικές των διαχωρισμών βάσει γεωγραφικών κριτηρίων και όσο οι απόψεις του ''δεν γίνεται αλλιώς/αυτός είναι ο κόσμος'' κτλ. συντηρούνται τόσο δεν πρόκειται να συμβεί κάτι ανατρεπτικό από ''μέρους μας''.
Εάν όμως οι συνάνθρωποι μας καταφέρουν κάποια στιγμή και μέσα στον κυκεώνα της προπαγάνδας που βιώνουνε -βομβαρδίζονται από αυτή - και βιώνουμε καθημερινά από χίλιες πλευρές, καταφέρουν και αναρωτηθούν ποιόν εξυπηρετούν με τις περισσότερες από τις πράξεις στις οποίες προβαίνουν αλλά...
Από τις περιφράξεις και τον πολιτισμό της ιδιοκτησίας, στις κοινωνικοποιήσεις, τα κοινά αγαθά και το μοίρασμα (Factory) | από ratnet: ratnet-blog.blogspot.com
Περίφραξη (enclosure) είναι η διαδικασία με την οποία ένα αγαθό (π.χ. μια πηγή πρώτων υλών, ένα μέσο παραγωγής, η γνώση, πρόσφατα και οι λειτουργίες της ζωής) που αποτελεί συλλογική κτήση μιας ανθρώπινης κοινότητας μετατρέπεται σε ατομική ή κρατική ιδιοκτησία. Αν θεωρήσουμε ως ιδιοκτησία το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να στερεί σε οποιονδήποτε άλλο την πρόσβαση στην ιδιοκτησία του, τότε η περίφραξη αποτελεί ακριβώς την υλοποίηση της πραγματικότητας αυτής.
Η έννοια των περιφράξεων
Η έννοια των περιφράξεων χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από...
Την περίοδο που διανύουμε, η οποία όλο και περισσότερο χαρακτηρίζεται από τη χιονοστιβάδα του καπιταλισμού που παρασύρει στο διάβα της συλλογικές αναφορές στέλνοντας την ιστορία των αγώνων για την κοινωνική χειραφέτηση στα αζήτητα, κάθε προσπάθεια ανασύνθεσης στην πολιτική διεργασία έρχεται αναπόφευκτα σε επαφή με το ζήτημα της εκπαίδευσης και της παιδείας. Είναι ζήτημα κομβικό σ’ ότι αφορά την αναπαραγωγή των παντός είδους σχέσεων στο καθημερινό εργαστήριο της ζωής, ενώ από την άλλη ο αξιακός-πολιτισμικός παράγοντας που το εκθέτει ως κοινωνικό παράδειγμα, αφορά το μετασχηματισμό σε σφαίρες ελευθερίας και αυτονομίας. Η απογύμνωση της πολιτικής δράσης από ζητήματα καθημερινής σημασίας που τόσο πολύ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018