*Το παρακάτω άρθρο πρωτοεμφανίστηκε στο “The Anvil” Vol 13 No 1, που κυκλοφόρησε στις 25 Ιανουαρίου 2024.
Η 26η Ιανουαρίου 2024 σηματοδοτεί την πρώτη Ημέρα Εισβολής (Invasion Day) μετά το Δημοψήφισμα "Φωνή στη Βουλή“ (Voice to Parliament”.
Η Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης διακήρυξε ότι η προτεινόμενη Φωνή ήταν "ένα κομμάτι κενό συμβολισμού που δεν θα έκανε τίποτα για να προωθήσει τους αγώνες των Αβοριγίνων για αυτοδιάθεση". Παρ’ όλα αυτά, αναγνωρίσαμε επίσης ότι η εκστρατεία του “Όχι” είχε αιχμαλωτιστεί από τις δυνάμεις της λευκής ακροδεξιάς αντίδρασης και επομένως δεν είχαμε κανένα λόγο να ευχηθούμε ή να γιορτάσουμε τη νίκη του. Υποστηρίξαμε ότι μια νίκη της εκστρατείας του “Ναι” "θα ήταν το λιγότερο χειρότερο αποτέλεσμα" που θα μπορούσε να αναμένεται.
Στη διακήρυξή μας επαναλάβαμε τη γλώσσα του Blak Sovereign Movement (Κινημα της Μαύρης Κυριαρχίας) για να εκφράσουμε τη συμπάθειά μας με τη ριζοσπαστική κριτική των ορίων της Φωνής και να επαναβεβαιώσουμε την υποστήριξή μας στην αυτοδιάθεση των ιθαγενών. Ξεκαθαρίσαμε, ωστόσο, ότι η πραγματική αυτοδιάθεση -η ικανότητα των ιθαγενών να ελέγχουν άμεσα τις τις υποθέσεις τους, σε όλους τους τομείς της ζωής- θα μπορούσε να έρθει μόνο μέσα από μια κοινωνική επανάσταση ενάντια στο Κράτος και τον καπιταλισμό. Αυτή η διευκρίνιση είναι σημαντική, διότι θεωρούμε ότι η έννοια της κυριαρχίας είναι ασαφής και χρησιμοποιείται για να μεταφέρει αντικρουόμενες έννοιες - μερικές από τις οποίες δεν συνάδουν με τις αρχές μας.
Οι αυτόχθονες και εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες συχνά σκέφτονται την ελευθερία ως κάτι που θα κερδηθεί μέσω κάποιας συνταγματικής μεταρρύθμισης ή της ανακήρυξης ενός νέου ανεξάρτητου κράτους. Αλλά αν το Κράτος και ο καπιταλισμός παραμείνουν στη θέση τους, ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που θα ανατρέψει την αποικιοκρατία θα αφήσει στη θέση της την κυριαρχία και την εκμετάλλευση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που τώρα κυβερνούν μέσω μιας ιθαγενούς άρχουσας τάξης. Η αποαποικιοποίηση στην Ασία, στην Αφρική και στη Νότια Αμερική έχει επανειλημμένα δείξει ότι αυτό συμβαίνει. Η άμεση ρατσιστική κυριαρχία των ξένων ιμπεριαλιστών τερματίζεται, αλλά οι εργάτες και οι αγρότες αυτών των χωρών συνεχίζουν να ζουν εξαθλιωμένες και ανελεύθερες ζωές. Τα άκρως καταπιεστικά καθεστώτα των ντόπιων καπιταλιστών συνεχίζουν να επιτρέπουν τη λεηλασία της χώρας τους από τον ιμπεριαλισμό και να επωφελούνται αδρά από τη διαδικασία.
Όλοι μας συνεχίζουμε να παρακολουθούμε με τρόμο την γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα. Στους δρόμους όλοι ζητάμε μια Ελεύθερη Παλαιστίνη - αλλά για τους περισσότερους, αυτό το αίτημα για απελευθέρωση συνδέεται με το ζήτημα της κρατικής υπόστασης.
Ως αναρχικοί κομμουνιστές, λέμε ότι η ελευθερία σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από τη ζωή κάτω από καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Υποστηρίζοντας τους αγώνες ενάντια στο απαρτχάιντ, την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, υποστηρίζουμε ότι η εργατική τάξη πρέπει να αναλάβει τα ηνία, με τις δικές της μεθόδους αγώνα. Η εθνική καταπίεση μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με την ανάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη.
Αναρχικοί και κυριαρχία
Ιστορικά, η κυριαρχία έχει συνήθως επικαλεστεί με την έννοια της "κρατικής κυριαρχίας" - την ιδέα ότι μια κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να ελέγχει το έδαφος και τους πληθυσμούς εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της. Ως αντίπαλοι της κυβέρνησης, της ατομικής ιδιοκτησίας και των συνόρων, οι αναρχικοί προφανώς απορρίπτουν κάτι τέτοιο.
Με τον αγώνα των εκμεταλλευόμενων τάξεων ενάντια στις άρχουσες τάξεις, γεννήθηκαν νέες ιδέες για την κυριαρχία. Ορισμένα επιχειρήματα υποστηρίζουν ότι μόνο οι δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν κυριαρχία. Άλλοι έχουν επαναπροσδιορίσει την έννοια, υποστηρίζοντας ότι μόνο "ο λαός" ή "τα άτομα" μπορούν να είναι "κυρίαρχοι", όχι η κυβέρνηση.
Υπάρχουν εκδοχές της "αυτόχθονης κυριαρχίας" που αντικατοπτρίζουν τους διάφορους ορισμούς. Για ορισμένους, σημαίνει ότι οι εκπρόσωποι των αυτοχθόνων κατέχουν την εξουσία σε μια κυβέρνηση και ότι η ιδιωτική ιδιοκτησία μεταβιβάζεται στους αυτόχθονες. Άλλοι έχουν υιοθετήσει πτυχές του συνωμοτικού, δεξιού κινήματος των "κυρίαρχων πολιτών” (right-wing ‘sovereign citizen’ movement). Σε ορισμένα πλαίσια, η "κυριαρχία" χρησιμοποιείται ως μέσο αποκάλυψης της υποκρισίας και του ρατσισμού των αποικιοκρατών εισβολέων, οι οποίοι αρνήθηκαν την εφαρμογή της σε μια ήπειρο που ανακήρυξαν terra nullius - "γη που δεν ανήκει σε κανέναν".
Υπάρχει όμως και μια ριζοσπαστική εκδοχή της "αυτόχθονης κυριαρχίας", η οποία απορρίπτει τόσο την ατομική ιδιοκτησία όσο και την ιδέα ότι η πολιτική εξουσία πρέπει να λάβει τη μορφή Κράτους. Εκφράζοντας την υποστήριξή μας στην κυριαρχία, μιλάμε για αυτή την αντικαπιταλιστική εκδοχή.
Αντί να επαναπροσδιορίσουμε έναν όρο που αρχικά προοριζόταν για να δικαιολογήσει την κρατική εξουσία, προτιμούμε να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία της δικής μας αναρχικής κομμουνιστικής παράδοσης.
Θέλουμε μια κοινωνία χωρίς γαιοκτήμονες, αφεντικά, πολιτικούς. Θέλουμε οι εργάτες να αναλάβουν τον δημοκρατικό έλεγχο της παραγωγής ώστε να μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες των ανθρώπων - όχι για να μπορούν να αγοραστούν και να πωληθούν εμπορεύματα για το κέρδος της άρχουσας τάξης. Θέλουμε ένα τέλος των φυλακών, της αστυνομίας και των στρατών, που υπάρχουν για να προστατεύουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών και να διατηρούν την εξουσία του Κράτους. Θέλουμε να διατηρήσουμε την υγεία του περιβάλλοντος και της γης που μας συντηρεί - όχι ένα σύστημα που απαιτεί ατελείωτη, καταστροφική για τον πλανήτη ανάπτυξη.
Αυτού του είδους η κοινωνική επανάσταση δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο από τους ιθαγενείς, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η πραγματική αυτοδιάθεση των ιθαγενών. Ένα τέτοιο κίνημα θα απαιτήσει την εργατική τάξη της Αυστραλίας να οικοδομήσει πάνω στο είδος της αλληλεγγύης που είδαμε στις γιγαντιαίες συγκεντρώσεις της Ημέρας της Εισβολής των τελευταίων ετών.
Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να επεκταθεί στους χώρους εργασίας μας και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Όταν η δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης μπορεί να συνδεθεί με το θάρρος και την αποφασιστικότητα του κινήματος για την Μαύρη Κυριαρχία (Blak Sovereignty), θα έχουμε μια δύναμη ικανή να χτυπήσει την άρχουσα τάξη εκεί που πονάει περισσότερο: στα κέρδη της.
Αναρχικοί και αγώνες ενάντια στην εθνική καταπίεση
Τα έθνη είναι ιστορικά ρευστές ομαδοποιήσεις, χωρίς σταθερή γενετική βάση ή εγγενείς ιδιότητες. Σήμερα, κατασκευάζονται, τόσο από τις κυρίαρχες ομάδες που θέλουν να εδραιώσουν την εξουσία τους όσο και μέσα από συλλογικές εμπειρίες αποκλεισμού και καταπίεσης. Η διαίρεση της ανθρωπότητας σε έθνη είναι χρήσιμη για τον καπιταλισμό, επειδή δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενός κοινού "εθνικού συμφέροντος", το οποίο υποτίθεται ότι μοιράζονται τόσο ο φτωχότερος εργάτης όσο και οι ισχυρότεροι της άρχουσας τάξης μέσα σε μια εθνική ομάδα. Αυτή είναι η πολιτική του εθνικισμού και οι αναρχικοί την απορρίπτουν σε κάθε περίπτωση. Αντί της "εθνικής αλληλεγγύης", υποστηρίζουμε ότι οι στερημένοι και καταπιεσμένοι του κόσμου θα πρέπει να οικοδομήσουν την ταξική αλληλεγγύη. Η ταξική αλληλεγγύη πρέπει να εκτείνεται πέρα από όλα τα σύνορα και να στρέφεται ενάντια στις άρχουσες τάξεις κάθε έθνους. Αυτή είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να καταργήσει την εθνική καταπίεση και τον ιμπεριαλισμό που τη δημιουργεί, είτε μέσω της άμεσης εξουσίας είτε μέσω τοπικών παραγόντων.
Αν και τα έθνη είναι μερικές φορές επινοημένα και τα σύνορά τους συχνά, οι συγκρούσεις και τα μίση που παράγονται από την εθνική διαίρεση μπορούν να οδηγήσουν σε πραγματική καταπίεση. Όταν οι άνθρωποι στερούνται τα βασικότερα δικαιώματά τους- όταν εκδιώκονται από τα σπίτια τους- όταν υφίστανται καθημερινές σκληρότητες και ταπεινώσεις- όταν απειλούνται συστηματικά, βλάπτονται, ακόμη και σφαγιάζονται - φυσικά θα αγωνιστούν ενάντια σε αυτή την εθνική καταπίεση. Ως διεθνιστές και εχθροί κάθε μορφής κυριαρχίας, οι αναρχικοί υποστηρίζουν αυτούς τους αγώνες.
Αυτή είναι η έννοια με την οποία υποστηρίζουμε την εθνική απελευθέρωση. Οι αναρχικοί υποστηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων ενάντια σε ένα καθεστώς φυλετικής κυριαρχίας και στρατιωτικού νόμου, αλλά προειδοποιούμε ότι ένα νέο καπιταλιστικό κράτος δεν θα αποτελούσε εθνική απελευθέρωση. Ένα κράτος δίπλα στο Ισραήλ θα ήταν ένα σύνολο ανίσχυρων bantustans, όπου η Φατάχ ή η Χαμάς θα κυβερνούσαν για λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των σιωνιστών. Θα πλούτιζε μόνο μια μικροσκοπική ελίτ. Οι παλαιστινιακές μάζες θα συνέχιζαν να ζουν στην εξαθλίωση και θα εξακολουθούσαν να υφίστανται καθημερινές ταπεινώσεις, αν και τουλάχιστον η αστυνομία που θα το επιβάλλει θα μιλούσε αραβικά και όχι εβραϊκά.
Το τέλος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική ήταν μια νίκη που οι αναρχικοί γιόρτασαν - όχι επειδή έδωσε στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) του Νέλσον Μαντέλα την εξουσία σε ένα καπιταλιστικό κράτος, αλλά επειδή αυτό ήταν δυνατό μόνο σε ένα πλαίσιο όπου η βίαιη διατήρηση της λευκής κυριαρχικής κυβέρνησης είχε σπάσει και στη μαύρη πλειοψηφία είχαν παραχωρηθεί βασικά πολιτικά δικαιώματα.
Οι αναρχικοί ανέκαθεν ασκούσαν κριτική στα όρια των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων που δεν αντιμετωπίζουν τον καπιταλισμό. Το ANC χρειαζόταν τη δύναμη της εργατικής τάξης για να συντριβεί το απαρτχάιντ: οι απεργίες, η πολιτική ανυπακοή και οι εξεγέρσεις -που υποστηρίζονταν από διεθνή μποϊκοτάζ και συνδικάτα που αρνούνταν να διακινούν νοτιοαφρικανικά προϊόντα- ήταν απαραίτητες για να καταστεί αφόρητη η κυριαρχία της λευκής υπεροχής. Αλλά στην κυβέρνηση, το ANC διατήρησε μεγάλο μέρος της οικονομικής ανισότητας της εποχής του απαρτχάιντ και η κυβέρνηση συνεχίζει να καταστέλλει βίαια τους αγώνες της εργατικής τάξης. Μια ιθαγενική άρχουσα τάξη δεν θα ήταν διαφορετική.
Οι αγώνες ενάντια στην εθνική καταπίεση και για την ελευθερία των ιθαγενών θα πρέπει να αυτοοργανώνονται με ταξικές γραμμές, χρησιμοποιώντας μεθόδους ταξικής πάλης. Πρέπει να αντιταχθούμε σε κάθε προσπάθεια εδραίωσης της εξουσίας σε μια προνομιούχα ηγεσία και ο αγώνας ενάντια στην εθνική καταπίεση να μετατραπεί σε αγώνα για κοινωνική επανάσταση. Χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού και του Κράτους, η εθνική απελευθέρωση αντικαθιστά ένα σύνολο εκμεταλλευτών με ένα άλλο. Μέσω της κοινωνικής επανάστασης, οι ρίζες της εποικιστικής αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου καταστρέφονται οριστικά και μια πραγματική παγκόσμια ελευθερία γίνεται δυνατή.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!
25 Ιανουαρίου 2024
Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης (Melbourne Anarchist Communist Group - MACG)
https://melbacg.au/from-australia-to-israel-smash-settler-colonialism/
First Photo: The Founding of Australia 1788, Algernon Talmage 1937. Credit: The Tate Gallery, London
Second Photo: Gaza, 2024. Credit: AFP
